گریه

جز " گریه " رهی نیست به سر منزل مقصود

این خانه محال است دو در داشته باشد

گریه / نیزه

قرآن به سر بگیر مگر حس کنی دمی

نیزه چقدر گریه برای حسین کرد

ترس شکم

آمد رمضان اسیر پرهیز شدیم

با رنج گرسنگی گلاویز شدیم

یک بار به عشق تو سحر پا نشدیم

از ترس شکم همه سحر خیز شدیم.

توبه

جزء وصل تو به دل هرچه بستم توبه

بی یاد تو هر جا که نشستم توبه

در محضر تو توبه شکستم صد بار

زین توبه که صد بار شکستم توبه

طمع

بر حذر باش طمع، خانه خرابت نکند
غافل از واقعه ی روز حسابت نکند

ای که دم می زنی از عشق حسین
آن چنان باش که ارباب جوابت نکند!

رها باید شد

از هستىِ خویشتن، رها باید شد
از دیو خودىّ خود، جدا باید شد

آن کس که به شیطان درون سرگرم است
کى راهى راه انبیا خواهد شد

 

امام خمینی(ره)

توبه شکستن

خودت اجازه نده بعد از این گناه کنم

زیاد روی من و توبه ام حساب نکن

خدای من

تـبـسـم بـا تـبـسـم فـرق دارد

فــریــب سـیـب و گـنـدم فـرق دارد

مـن از ایـن آیــه هـا فـهـمـیـده ام کـه

خـدا بـا حــرف مــردم فــرق دارد...