تابوت

به زیر محمل تابوتمان چنین گویید

به عزت و شرف کربلای عاشورا

تذکره کربلا

بند آمد نفسم از تو هوا میخواهم

من فقط تذکره کرب و بلا میخواهم

سحر کربلا

روزی ام ساز که در یک سحر ماه خدا

پیش شش گوشه بساط سحری پهن کنم

عشق

دارد غلط درون لغت نامه دهخدا

باید نوشت روبروی عشق کربلا

شب اربعین

به اشـــــک چلــــه گــرفـتـم کـه مـحتــرم باشــم

خـــدا کنـد کـه شــب اربــعیـن حــــرم باشـــم...

جارو...

عشق است فقط پیش شما رو بزنیم

در نزد شما آمده زانو بزنیم

یک صبح قشنگ با لباس احرام

بر طوف حرم آمده جارو بزنیم

کربلا

کسی خاتم خود را دهد به دشمن خود

چگونه از کرم خود نگه به ما نکند

گذشت عمر و اجل پر زند به دور سرم

بمیرم و نروم کربلا خدا نکند

منت

این بار ناز پنجره فولاد میکشم

باشد که منتی نهد و کربلا دهد

خوبها

باشد حسین^(ع)؛ کرببلا مال خوبها

بدها بگو که عقده دل با چه وا کنند؟

ما هم دل شکسته به دست می رویم تا
ما را غبار صحن و سرای رضا^(ع) کنند…

تربت

آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند
از یمن تربت شه کرب و بلا کنند

آنانکه که دیده اند ضریح حسین^(ع) را
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند