تیمم

باز از داغ تو در سینه تلاطم داریم

چادرت را بتکان قصد تیمم داریم...

حرمت کو؟

عید نوروز همه خانه مادر بروند

حرمت کو که بیایند همه نوکرها

چادر زهرا

گر تمام علما شهره به تقوا شده اند

و مراجع همگی صاحب فتوا شده اند

هر کجا کار گره خورده، میان روضه

متوسل به نخ چادر زهرا شده اند...

مگو مادر...

الا مادر که ممنوع از حیاتی

به حال کودکان کن التفاتی

بیا امشب دعایی تازه سر کن

مگو دیگر خدا عجل وفاتی

شبیه مادر

نه پرچم و نه ضریح و نه گنبد و نه حرم

شبیه مادر خود بی نشانه ای حسنم...

دل سوخته

یک عمر چو شمع گر بسوزیم کم است

دل سوخته عمر کم فاطمه ایم...

گدای زهرا(س)

دلم ز روز ازل مبتلای زهرا بود
غلام خانه به دوشی برای زهرا بود
نه من، که عالم امکان سراسرش هر دم
ز روز اول خلقت گدای زهرا بود

جان و جانان

در نام رقیه فاطمه پنهان است

از این دو یکی جان و یکی جانان است

در روی کبود این دو پیداست خدا

آیینه بزرگ و کوچکش یکسان است

باب خلقت

قفل این دنیا به نام فضه هم وا میشود

باب خلقت را خدا با نام زهرا واکند

 

پی نوشت:

از کنیزان شما هم میشود دنیا گرفت...

من نیازت دارم، در روز محشر بیشتر

داماد

امشب علی ،آن عدل کل بر عقل کل داماد شد

شاگرد ممتاز نَبی، داماد بر استاد شد