جشن

از عرش فرشته ها اگر می آیند

به جشنِ دلِ پیامبر می آیند

 

زهراست عروس و شاه داماد علی

این دو چقدر به یکدگر می آیند!

آینه

دریای هم اند و ساحل هم هستند

زهرا و علی که هم دل هم هستند

 

شفاف و عمیق و بی نهایت همچون

دو آینه که مقابل هم هستند

 

طمع

بر حذر باش طمع، خانه خرابت نکند
غافل از واقعه ی روز حسابت نکند

ای که دم می زنی از عشق حسین
آن چنان باش که ارباب جوابت نکند!

غم معجر

وقتی که زهر بر جگرت چنگ میکشید

جز یا حسین ناله دیگر نداشتی

 

شکر خدا که لحظه از هوش رفتنت

خواهر نداشتی غم معجر نداشتی

زخم زبان

مرهم حریف زخم زبان ها نمیشود

اصلا جگر که سوخت مداوا نمیشود

 

غربت اگر چه هست تو غارت نمیشوی

سر نیزه جای جای تنت جا نمیشود

شام

سر قبرم بخوانند دمی روضه شام

سر خود با لبه سنگ لحد میشکنم

هوای شهر

باروضۀ حسین نفسی تازه می کنم

وقتی هوای شهر نفس گیر می شود ...

گریه میکنم

درخواب هم به یاد سرت گریه میکنم
بیدار میشوم به یادغمت گریه میکنم...

خون بها

خون بهای تو بسنجند اگر روز جزا

بند نعلین تو را هر دو جهان نیست بها

ریزه خوار

روز اول که یادمان کردند

ریزه خوار جوادمان کردند