دریا

جان به قربان ذبیحی که به قربانگه دوست  

با لب تشنه روان می‏شد و خود دریا بود

توبه

جزء وصل تو به دل هرچه بستم توبه

بی یاد تو هر جا که نشستم توبه

در محضر تو توبه شکستم صد بار

زین توبه که صد بار شکستم توبه

عرفات

به خیمه عرفاتت نیامدم من اگر

دلم خوش است بسویم زخیمه می آیی

شرمنده

دستم از خط خودم شرمنده شد

دست من صد بار مرد و زنده شد

مرز

عاشقان کم کم به شور و التهاب افتاده اند

فکر عود و چای اسپند و گلاب افتاده اند

 

این فراخوان محرم مرزها را هم شکست

ارمنی ها هم به فکر مشک و آب افتاده اند

باغ

باغِ سبزی که نوشتند فقط نی زار است

سرِ من راهیِ شام و بدنم بر دار است

 

تا به خارج شدن از دینِ تو فتوا دادند

سنگ دل ها همه بر کُشتنِ تو پا دادند

گوشواره

جان سه ساله ات تو نیاور سه ساله را

در بین کوفیان سخن از گوشواره است

 

دیدم یکی نشسته به دستش کمان و تیر

در انتظار آمدن شیرخواره است

آل پیمبر

در کوفه تا که راس حسین شهید را

دیدم به نی، حنجرم آتش گرفت و سوخت

 

آتش به جان آل پیمبر شد آشنا

از آن زمان که مادرم آتش گرفت و سوخت

رنج و محن

روی لـوح دل مـن نام حسیـن درج کنیـد

بخدا نام حسیـن رافـع رنج و محـن است ...

داماد

امشب علی ،آن عدل کل بر عقل کل داماد شد

شاگرد ممتاز نَبی، داماد بر استاد شد