جارو...

عشق است فقط پیش شما رو بزنیم

در نزد شما آمده زانو بزنیم

یک صبح قشنگ با لباس احرام

بر طوف حرم آمده جارو بزنیم

سنگ

جماعتی که به سر نیزه ها نظر دارند

نشسته اند زمین تا که سنگ بردارند

شکست نا پذیر

زینب که دل و روح دلیری دارد

در یاری دین سهم کثیری دارد

همچون حسن و حسین و زهرا و علی

نیروی شکست نا پذیری دارد

شفا

عجب مادر بزرگم خوب میگفت

شفا در دود اسفند حسین است

آرزو

این آرزوی لحظه ی جان دادن من است

با ذکـر "یـــا حسین" رود جــان ز پیــکرم ...

شیر شدند...

آن یتیمان که ز خرمای علی سیر شدند...

کربلا گوشه گودال همگی شیر شدند...

نام تو...

مادرت گفت بنیه دل ما ریخت بهم

بردن نام تو غوغاست اباعبدالله

سر نی...

رقص زلفش سر نی دیدم و با خود گفتم

بین هفتاد و سر کاش سری بود مرا

بدنت را...

تو چه گفتی مگر به زیر لب

بین گودال با تو لج کردند

 

نکند اسمی از علی بردی؟

بدنت را به پهلو کج کردند...

حـســیـن

پیر مردی وسط روضه ی ما گفت: "حــســیـن"
من نگفتم، ولی ارباب مرا هم بخشید...