پشت و پناه

به حسین بن علی پشت و پناهم گرم است

ای خدا شکر، عجب پشت و پناهی دارم

سه شعبه

یک تیر سه شعبه با خودش شر آورد
سقـای حسیـن را ز پـا در آورد

در حیرتم این تیـر که سقـا را کشت
حالا چه بلایی سـر اصغـر آورد

گهواره...

آهسته گویمت نکند بشنود رباب

گهواره را حراجی بازار دیده اند

اغیار

بس کن رباب حرمله بیدار میشود

سهمت دوباره خنده اغیار میشود

زخم گلو...

بس کن رباب زخم گلو را نشان نده

گهواره نیست دست خودت را تکان نده

حنجرش

چشمان تیر محو سپیدی حنجرش
رحمی کند خدا به دل خون مادرش

آغوش مادر...

از شیرخواره حسین به همه شیرخوارگان

آغـوش گــرم مـادرتان نوش جانتان

رباب

الف قامـــت اربـاب تـو گـر بـرداری
این رباب است که میماند و تنهایی او

بدکاره ها

بدکاره ها به نیمه نگاهی عوض شدند

مـا را فضیـل فـرض کنیـد و نظر کنیـد...

کشید و کشاند و رفت...

هرکس که بود سهم خودش را به ضربه ای
درگیرودار خیمه به رویم نشاند و رفت

آن را که عمه گفت یتیمی ز کوفه بود
این ساق پای نازک من را شکاند و رفت

موی سرم که تا کمرم میرسید،حیف
پیرزنی گرفت و کشید و کشاند و رفت