جا مانده...

حالا که نیامدم دمت را بفرست
من نیستم آن جا کرمت را بفرست
 
گفتم که مریضم و دوا می خواهم
پس گرد و غبار حرمت را بفرست

شاعر: علی اکبر لطیفیان

یار ما...

صبح محشر هر کسی دنبال یاری می دود

یار ما باشد اگر شاه خراسان، بهتر است

شبیه کبوتر

بانو مزار گمشده ات تا دم ظهور

از من دلی شبیه کبوتر درست کرد

بلا تکلیفی

لذت عشق به این حس بلا تکلیفی است

لطف تو شاملم آیا بشود یا نشود

 

من فقط روبروی گنبد تو خم شده ام

کمرم غیر در خانه تو تا نشود

 

امن تر، از حرمت نیست همان بهتر که

کودک گمشده در صحن تو پیدا نشود

 

امتحان کرده ام این در حرمت دیدم که

هیچ ذکری قسم حضرت زهرا^(س) نشود

عرش خدا

ما عرش خدا را که ندیدیم، ولیکن

جایش شب جمعه حرم کرببلا هست

بیعانه

هر ناز که بفروشی من مشتری نقدم

اینک سر بستان از بابت بیعانه

روضه

شکر خدا که خرج عزای تو میشوم
روضه به کار و زندگی ما مقدم است

فعل بد...

من که از نای نی و لعل لبت میگفتم
عاقبت فعل بد از چشم تو انداخت مرا

ناظر ماست

من که بدم پس دیدنش روزی من نیست

ای خوش به حال خوب ها ... حاجت رواها

باشد درست ... آقای ما خیلی کریم است

امّا دگر تا کی گنه؟ تا کی خطاها؟

طبق احادیث رسیده ... ناظر ماست

بد نیست پیشش ذرّه ای شرم و حیاها

شبیه تو

نوکر به راه و شیوه ارباب میرود
شاید خدا شبیه تو بی سر کند مرا