فواره

گیرم بهشت مست می حوض کوثر است

فواره های صحن رضا^(ع) دیدنی تر است

مثلث

پـنـجـره فـــولاد، سقـاخــانــه و گنبـــد طـلا

هر که در صحن است محو این مثلث می شود

خورشید

خورشید اگر نگاه به ایوان طلا کند

باید غبار گردد کارش رها کند

ضامن آهو

مجبور شدم به هر کسی رو بزنم

بر دامن هر غریبه زانو بزنم

تحقیر شدم چونکه فراموشم شد

یک سر به رضا ضامن آهو بزنم

سهم ما

سهم ما از خاک وقتی مستطیلی بیش نیت

جای ما اینجاست یا آنجا چه فرقی میکند؟

 

پ.ن:

همان شاخه ای که پرنده برای نفس گرفتن
بر رویش می نشیند دنیا نام دارد!

روزی

هر کس پی روزی به هر در میزند لیک

روزی ما از روز اول با کریم است

مایه افتخار

تو همیشه کنار من هستی
سند اعتبار من هستی

بی تعارف بگویم ای آقا
مایه افتخار من هستی ...

اذن سفر

کربلا رفتن من دیر شد و پیر شدم

بد نمیشد اگر اذن سفری میدادی

هوای حرم

دود این شهر مرا از نفس انداخته است

به هوای حرم کرب و بلا محتاجم

سود

مادر به اشک روضه مرا شیر داده است

در شیر آب کرده ولی سود با من است