روزگار

بر ما گذشت نیک و بد اما تو روزگار

فکری به حال خویش کن این روزگار نیست

فواره

این چشمه ای که بر سر خود میزند مدام

فواره نیست طاقت سر رفته من است

جوانک پیر

مبر ز موی سپدم گمان به عمر دراز

جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

حسرت

مدتی ست که ظرف نباتمان خالیست

و چای میخورم و حسرت خراسان را...

هستی

هرکجا خورده ام زمین گفتم

"یار بی دستی ام امام رضاست"

 

بارها گفته ام فقیرم من

"همه ی هستی ام امام رضاست"

خوبان

ای که در کشور ما عرش معلا داری

آنچه خوبان همه دارند تو یک جا داری

بانگ رضا(ع)

بر سر خاکم اگر آهوی تو گریه کند

از تمام جـگرم بانگ رضــــا^(ع) برخیـزد

ایوان رضا(ع)

هر دل که شکست ره به جایی دارد

هر اهل دلی قبله نمایی دارد

 

با آنکه بود قبله ما کعبه ولی

ایوان رضا^(ع) عجب صفایی دارد

نوکر قدیمی

گُذرِ تَک تَک این ثانیه های عمرم   

به قدیمی شدن نوکریت می‌ارزد...

نسیم کربلا

دیده نا بینا شد و قلب از تلاطم ایستاد

با نسیم کربلا کی زنده میسازی مرا؟