غم عشقت بیابون پرورم کرد
هوای وصل بی بال و پرم کرد
به ما گفتی صبوری کن صبوری
صبوری تحفه خاکی بر سرم کرد
خوشا به حال خیالی که در *حرم* مانده
و هرچه خاطره دارد از آن محل دارد
به یاد چایی شیرین کربلایی ها
لبم حلاوت احلا من العسل دارد
روزی فرا رسد که به جرم جنون عشق
مـا را بـه کــربـلای تــو تبعیــد میکننــد
خورشیدهای خاک نشین یادشان بخیر
پل های آسمان به زمین یادشان بخیر
دستهای رو به علقمه مانده به روی خاک
پاهای بوسه داده به مین، یادشان بخیر
چندین هزار یوسف از اینجا گذشته است
ما مانده ایم و آه... همین، یادشان بخیر