ز بس غم در دل خود روز و شب داشت
دلش در آتش غم سوز و تب داشت
جـــواد اهـل بیـــت از داغ مـــادر
ز طفلی ذکر یا زهرا(س) به لب داشت
ز بس غم در دل خود روز و شب داشت
دلش در آتش غم سوز و تب داشت
جـــواد اهـل بیـــت از داغ مـــادر
ز طفلی ذکر یا زهرا(س) به لب داشت
قامتم خم شده ز بار بلا
حاجتم باشد از تو یا مولا
نجف و کاظمین و کرب و بلا
یا جواد الائمه ادرکنی
در کـار خیـــر حاجـت هیچ استخاره نیست
دست دلـــم به دامنت آقا، ظهــور کـن
جان خود در ره اولاد علی میبازیم
همچو مالک به عدوان علی میتازیم
ای که گوئی که خلائق ز علی خسته شدند
کوری چشم تو بر سید علی مینازیم
من شدم عاشق تو یا تو شدی عاشق من؟؟
لطف ارباب به نوکر چه زیاد است، زیاد
از هستىِ خویشتن، رها باید شد
از دیو خودىّ خود، جدا باید شد
آن کس که به شیطان درون سرگرم است
کى راهى راه انبیا خواهد شد
امام خمینی(ره)
باشد حسین(ع)؛ کرببلا مال خوبها
بدها بگو که عقده دل با چه وا کنند؟
ما هم دل شکسته به دست می رویم تا
ما را غبار صحن و سرای رضا(ع) کنند…