غم معجر

وقتی که زهر بر جگرت چنگ میکشید

جز یا حسین ناله دیگر نداشتی

 

شکر خدا که لحظه از هوش رفتنت

خواهر نداشتی غم معجر نداشتی

زخم زبان

مرهم حریف زخم زبان ها نمیشود

اصلا جگر که سوخت مداوا نمیشود

 

غربت اگر چه هست تو غارت نمیشوی

سر نیزه جای جای تنت جا نمیشود

شام

سر قبرم بخوانند دمی روضه شام

سر خود با لبه سنگ لحد میشکنم

هوای شهر

باروضۀ حسین نفسی تازه می کنم

وقتی هوای شهر نفس گیر می شود ...

گریه میکنم

درخواب هم به یاد سرت گریه میکنم
بیدار میشوم به یادغمت گریه میکنم...

خون بها

خون بهای تو بسنجند اگر روز جزا

بند نعلین تو را هر دو جهان نیست بها

ریزه خوار

روز اول که یادمان کردند

ریزه خوار جوادمان کردند

قلب

امشب جواد فاطمه راحت ز غم ها میشود

با قلب پاره پاره اش مهمان زهرا میشود

سوز جگر

مظلوم تر از جواد^(ع)، بغداد نداشت

آن مظهر داد، تاب بیداد نداشت

میخواست که فریاد کند تشنه لبم

از سوز جگر طاقت فریاد نداشت...

بوی کربلا

در سینــه دوبـاره ابتلا مــی آیـد

غــم بـاز به اُردوی ولا مـی آید

دل های شکسته کاظمینی شده است

اینجاست کـه بـوی کــربلا می آید