رسم وفا

آنقدر رسم وفا مرده که ترسم روزی

لیلی گر زنده شود یادی ز مجنون نکند

نوکر حیدر

بنی آدم اعضای یکدیگرند

همه یک به یک نوکر حیدرند

گدا

مرو ای گدای مسکین در خانه علی(ع) زن

که علی(ع) خودش بکوبد در خانه گدا را

تماشای سوختن!

آتش بگیر تا که بدانی چه میکشم

احساس سوختن به تماشا نمی شود

ویران

دل سپردیم به آن معجزه ی چشمانت
تا که آباد کنی خانه ی ویران شده را

سایه

ما بر بر و دیوار کسی تکیه نکردیم

عمریست که در سایه دیوار حسینیم

باب الجواد(ع)

جان من آقا مرا سرگرم کاشی ها مکن

گر حواسم پرت صاحبخانه باشد بهتر است

گنبدت مال همه باب الجوادت مال من

جای من پشت در میخانه باشد بهتر است

خجالت

نام من را ننویسید بخوانید فقط

سر این سفره گـدا را بنشانیـد فقط

پیش زهرا(س) نگذارید خجالت بکشیم

گــوشــه ای دامـــن مــا را بتـکـانیــد فـقـط

گـر بنــا هسـت بمیــریــم، بمیــریــم امـا

دست مـا را به محــرم برسانیــد فـقـط

دهه کرامت

بر خواهر خسرو خراسان صلوات

بر جلوه خورشید درخشان صلوات

بر حضرت معصومه(س) شفیع شیعه

بر آیت حق مهر فروزان صلوات...

خدای من

تـبـسـم بـا تـبـسـم فـرق دارد

فــریــب سـیـب و گـنـدم فـرق دارد

مـن از ایـن آیــه هـا فـهـمـیـده ام کـه

خـدا بـا حــرف مــردم فــرق دارد...