تابوت

به زیر محمل تابوتمان چنین گویید

به عزت و شرف کربلای عاشورا

به شهادت برسم

زود بیدار شدم تا سر ساعت برسم
باید این‌بار به غوغای قیامت برسم

 من به “قد قامت” یاران نرسیدم، ای کاش
لا اقل رکعت آخر به جماعت برسم

آه، مادر! مگر از من چه گناهی سر زد
که دعا کردی و گفتی به سلامت برسم؟

طمع بوسه مدار از لبم ای چشمه که من
نذر دارم لب تشنه به زیارت برسم

سیبِ سرخی سر نیزه ست، دعا کن من نیز
اینچنین کال نمانم به شهادت برسم

محمد مهدی سیار

یادشان بخیر

خورشیدهای خاک نشین یادشان بخیر

پل های آسمان به زمین یادشان بخیر

دستهای رو به علقمه مانده به روی خاک

پاهای بوسه داده به مین، یادشان بخیر

چندین هزار یوسف از اینجا گذشته است

ما مانده ایم و آه... همین، یادشان بخیر

لاله

مبادا خویشتن را واگذاریم

امام خویش را تنها گذاریم

 

ز خون هر شهیدی لاله ای رست

مبادا روی لاله پا گذاری

گل های پرپر

کجا گل های پرپر می فروشند

شهادت را مکرر می فروشند

 

دلم در حسرت پرواز پوسید

کجا بال کبوتر می فروشند

اجابت

نمی‌ خواهم دگر آسایشم را

بیا بر هم بزن آرامشم را

 

شهادت! ای هُمای آسمانی!

اجابت کن اجابت خواهشم را