مایه افتخار

تو همیشه کنار من هستی
سند اعتبار من هستی

بی تعارف بگویم ای آقا
مایه افتخار من هستی ...

جا مانده...

حالا که نیامدم دمت را بفرست
من نیستم آن جا کرمت را بفرست
 
گفتم که مریضم و دوا می خواهم
پس گرد و غبار حرمت را بفرست

شاعر: علی اکبر لطیفیان

یار ما...

صبح محشر هر کسی دنبال یاری می دود

یار ما باشد اگر شاه خراسان، بهتر است

بلا تکلیفی

لذت عشق به این حس بلا تکلیفی است

لطف تو شاملم آیا بشود یا نشود

 

من فقط روبروی گنبد تو خم شده ام

کمرم غیر در خانه تو تا نشود

 

امن تر، از حرمت نیست همان بهتر که

کودک گمشده در صحن تو پیدا نشود

 

امتحان کرده ام این در حرمت دیدم که

هیچ ذکری قسم حضرت زهرا^(س) نشود

باب الجواد(ع)

جان من آقا مرا سرگرم کاشی ها مکن

گر حواسم پرت صاحبخانه باشد بهتر است

گنبدت مال همه باب الجوادت مال من

جای من پشت در میخانه باشد بهتر است