چایی کربلایی ها

خوشا به حال خیالی که در *حرم* مانده

و هرچه خاطره دارد از آن محل دارد

 

به یاد چایی شیرین کربلایی ها

لبم حلاوت احلا من العسل دارد

تبعید

روزی فرا رسد که به جرم جنون عشق

مـا را بـه کــربـلای تــو تبعیــد میکننــد

درد اشتیاق

گفتم ببینمت مگرم درد اشتیاق

آرام شود، بدیم و مشتاق تر شدم

عذاب

دم از عذاب نزن روز محشر کبری

همین نیامدن کربلایمان کافیست

عرفه

بعــــد میــــلــاد رضــــا^(ع) سینه من بی تاب است
عکس گنــبد وسط صحن دو چشمم قاب است

ای خــوش آن کس که جـواز سفرش امضا شد
عـــرفـــــه کــــربـبــلا در "حـــــرم اربـــاب" است

نسیم کربلا

دیده نا بینا شد و قلب از تلاطم ایستاد

با نسیم کربلا کی زنده میسازی مرا؟

اذن سفر

کربلا رفتن من دیر شد و پیر شدم

بد نمیشد اگر اذن سفری میدادی

تماشای سوختن!

آتش بگیر تا که بدانی چه میکشم

احساس سوختن به تماشا نمی شود

حب الحسین(ع)

چه سود میبری از کیفر محب حسین(ع)

من آن بدم که دلم را به کربلا دادم

فراق کرببلا

من دوری از حرم کشیده ام و درک میکنم

این روزها ضریح قدیمی چه میکشد