طفل رباب

رمضان آمد و مهمان ربابیم همه...

دم افطار اگر تشنه ی آبیم همه!!

غم طفلان

رمضان است ولی حس محرم دارم 

یادی از کرببلا و لب عطشان دارم

دیدن آب و نخوردن سخت است  

غم طفلان حسین و دل ساقی دارم...

نمک گیر

من که از کودکیم بهر شما پیر شدم

بی سبب نیست که این گونه نمک گیر شدم

مادرم بود کنیز و پدرم نوکر تو

خانه زادم که شدم عبد علی اصغر تو

سه شعبه

یک تیر سه شعبه با خودش شر آورد
سقـای حسیـن را ز پـا در آورد

در حیرتم این تیـر که سقـا را کشت
حالا چه بلایی سـر اصغـر آورد

گهواره...

آهسته گویمت نکند بشنود رباب

گهواره را حراجی بازار دیده اند

اغیار

بس کن رباب حرمله بیدار میشود

سهمت دوباره خنده اغیار میشود

زخم گلو...

بس کن رباب زخم گلو را نشان نده

گهواره نیست دست خودت را تکان نده

حنجرش

چشمان تیر محو سپیدی حنجرش
رحمی کند خدا به دل خون مادرش

آغوش مادر...

از شیرخواره حسین به همه شیرخوارگان

آغـوش گــرم مـادرتان نوش جانتان

رباب

الف قامـــت اربـاب تـو گـر بـرداری
این رباب است که میماند و تنهایی او