طعام

زخانه ها همه بوی طعام می آمد

ولی به جان تو بابا گرسنه خوابیدم...

پنج صفر

چند روزی است غمی سخت دلم را برده

هاتفی داد ندا : پنجِ صَفر نزدیک است...

غم در دانه...

سر اگر نذر رقیه است، بریدن دارد

دل اگر نذر رقیه است، خریدن دارد

همه عالم و آدم به فدایت جانا

غم در دانه به دلها چه کشیدن دارد

غم طفلان

رمضان است ولی حس محرم دارم 

یادی از کرببلا و لب عطشان دارم

دیدن آب و نخوردن سخت است  

غم طفلان حسین و دل ساقی دارم...

شانه کشیدن

کار از حنا و شانه کشیدن گذشته است

آخر زلفی که سوخته گره اش وا نمیشود

ولی پدر...

پایی نمانده است برایم ،ولی پدر

گر کم زند عدو کتکم راه میروم

جان و جانان

در نام رقیه فاطمه پنهان است

از این دو یکی جان و یکی جانان است

در روی کبود این دو پیداست خدا

آیینه بزرگ و کوچکش یکسان است

آغوش تو...

یاد آور لحظه‌های دردند عمو
شبهای اسیری‌ام، چه سردند عمو

دیشب سر نی، فقط سرت را دیدم
آغوش تو را چه‌کار کردند عمو؟

مثل علمدار

بردن نام تو هر چند خطر داشت پدر
 دخترت عشق تو را مد نظر داشت پدر
 
  ذره ای ترس به دل راه ندادم زیرا

دخترت مثل علمدار جگر داشت پدر

کشید و کشاند و رفت...

هرکس که بود سهم خودش را به ضربه ای
درگیرودار خیمه به رویم نشاند و رفت

آن را که عمه گفت یتیمی ز کوفه بود
این ساق پای نازک من را شکاند و رفت

موی سرم که تا کمرم میرسید،حیف
پیرزنی گرفت و کشید و کشاند و رفت