بدکاره ها

بدکاره ها به نیمه نگاهی عوض شدند

مـا را فضیـل فـرض کنیـد و نظر کنیـد...

کشید و کشاند و رفت...

هرکس که بود سهم خودش را به ضربه ای
درگیرودار خیمه به رویم نشاند و رفت

آن را که عمه گفت یتیمی ز کوفه بود
این ساق پای نازک من را شکاند و رفت

موی سرم که تا کمرم میرسید،حیف
پیرزنی گرفت و کشید و کشاند و رفت

نام رقیه

شور و عزا و گریه اصول محرم است

نام رقیه اذن دخول محرم است

پدرش را...

دختر حرمله چه مغرور است
به من از بام دست تکان میداد

او خبردار شده یتیم شده ام
پدرش را به من نشان میداد

نوکر

خوش به حال همه ایل و تبارم به خصوص

خوش به حال پدرم چون پسرش نوکر توست

دندان شیری

چشم نا محرمان کوچه نشین چقدر غصه در دلم انداخت

دختری در کنار بابایش نان خشکی مقابلم انداخت

درد عجیب

لگد لعنتی زجر زمین گیرش کرد

کاش درد عجیب کمرش کم میشد

 

سر هر کوچه رسیدند شمرد این دختر

چند دندان زدهان پدرش کم میشد

دلشوره

صد شکر که نو گشته ضریحت اما...

دلشوره صحن خواهرت را داریم

وقتی دگر بیا...

"من" های ما برای شما ما نمی شود

دیگر سکوت،غرق معما نمی شود

 

با دیده ای که باز به نامحرمان شده

می خواستم ببینمت اما نمی شود

 

داریم ادعا که گل نرگس علی

با این همه حبیب که تنها نمی شود

 

اما میان ذکر قنوت و گه دعا

یک دست هم برای تو بالا نمی شود

 

در بین لحظه ها و مکان ها و یادها

جایی برای بودنتان وا نمی شود

 

این است حرف آخر این نسل روسیاه

وقتی دگر بیا،که حالا نمی شود.

 

محمل ها

آنقدر محمل ها روند منزل به منزل پرشتاب

کس نداند که عروسی یا عزا دارد حسین

 

دوستانش بی وفا و دشمنانش بی امان

با کدامین سر کند، مشکل دو تا دارد حسین

 

  

پی نوشت:

          حسین جان

          کاش افتد به دل محترمت برگردی...